Vroeger was ik een typische tiener die niet geïnteresseerd was in opruimen en organiseren. Mijn slaapkamer was vaak rommelig en hectisch. Maar uiteindelijk realiseerde ik me hoeveel invloed mensen kunnen hebben op hun omgeving.

Een gebeurtenis in het verleden wekte mijn belangstelling voor de coachende kant van organiseren. Ik realiseerde me dat organiseren niet alleen over bezittingen gaat, maar ook over de persoon die ze bezit en hoe die ermee omgaat.

Er spelen vaak emoties mee, en ook andere obstakels (waaronder fysieke en mentale) die het organiseren tot een uitdaging kunnen maken. Dit besef opende mijn ogen voor het belang van opruimen en organiseren, dit niet alleen voor de netheid, maar ook voor ons welzijn.

Door een gebeurtenis uit mijn verleden is de basis gelegd voor mijn belangstelling voor het coachen bij organiseren. Mede door mijn persoonlijke ervaringen op het gebied van opruimen en organiseren weet ik dat het vaak niet om de spullen gaat.

Het gaat dan juist om de persoon die er eigenaar van is en die er een wisselwerking mee heeft. Er komen emoties bij kijken. En er kunnen allerlei obstakels zijn (fysiek, een bijzonder brein) die een rol spelen bij het opruimen en organiseren.

 hoe ik opruimcoach werd

De gebeurtenis die mij veranderde in een opruimcoach

Toen ik 16 jaar oud was kreeg ik een ongeluk. Ik stak over op een zebrapad en werd aangereden door een lijnbus. De zijkant van mijn hoofd kwam tegen de voorruit van de bus aan waardoor er een flinke barst in de ruit zat.

Hier heb ik niets van gemerkt want ik ben door die klap een tijd buiten bewustzijn geweest. Toen ik bijkwam, hing er een ambulancebroeder boven mijn hoofd die vloekte. Dit was voor mij niet heel geruststellend. In het ziekenhuis bleek dat de bus me gevaarlijk dicht bij mijn slaap had geraakt.

Je slaap is een kwetsbare plek. Een flinke klap tegen de slaap kan namelijk al snel tot een bloeding of de dood leiden. Ik heb dus veel geluk gehad. Ik mocht naar huis met een paar hechtingen, een hersenschudding en een stukje tand minder. De dokters gaven mij als advies mee om zo snel mogelijk weer in mijn dagelijkse routine te komen.

Dat deed ik, maar helaas pakte dat niet zo goed uit. Ik bleef klachten houden waar de artsen geen raad mee wisten. Ik had veel last van hoofdpijn, ik had moeite met mijn evenwicht, ik zag lichtflitsen en sterretjes en ik had last van oorsuizingen.

Ik werd, zonder resultaat, onderzocht op evenwichtsproblemen en vervolgens doorverwezen naar een manuele therapeut, waar ik enige verlichting vond voor mijn hoofdpijn.

Herstel

Alles kosten veel energie. Ik had moeite met het reizen naar school en terug naar huis. De concentratie tijdens de les en thuis terwijl ik mijn huiswerk moest maken was ver te zoeken. Ik was prikkelbaar en snel emotioneel. Ook ondervond ik moeite met het plannen van taken, het opvangen van bijvoorbeeld gemiste lesuren en het regelen van stages.

Mijn klachten hebben een aantal jaar aangehouden. Ik ontwikkelde angsten, een laag zelfvertrouwen en ik bedacht strategieën om te ‘overleven’. Uiteindelijk heeft dit ook mijn besluit beïnvloed om met mijn opleiding te stoppen en niet verder te leren. Dit terwijl het altijd mijn droom was om dierenarts te worden.

Voor mij en mijn ouders was het wel duidelijk dat mijn klachten samenhangen met het ongeluk. Alleen de reguliere geneeskunde bracht mijn klachten hiermee niet in verband. Ik leerde leven met de gedachte dat ik nu eenmaal zo was. Ik paste mijn leven er op aan door uitdagingen te ontlopen. Tegelijkertijd werden mijn klachten stap voor stap minder. Er was gelukkig verbetering.

Alles werd ineens duidelijk

Naarmate ik wat ouder werd en mijn klachten minder werden, begon het me op te vallen dat ik goed kon ordenen en structuur kon aanbrengen in mijn dagelijks leven. Met een helikopterview zag ik de grote lijnen en kon ik mijn grenzen bewaken.

Door deze tegenstrijdigheden heb ik mijn eigen weg moeten vinden. Dit op het gebied van opruimen, het huishouden en omgaan met dingen die geregeld moesten worden. Dat ging met ups en downs. Ik werd me steeds bewuster van het feit dat ik juist op het cognitieve vlak over kwaliteiten beschik.

Pas na een lange tijd kwam ik erachter dat de klachten die ik heb ervaren na mijn hersenschudding bekend zijn onder de naam; Postcommotioneel Syndroom (PCS). Dit bestaat uit een groep symptomen die na een hersenschudding ontstaan. Als de klachten langer dan 3 maanden aanhouden is het geen hersenschudding meer, maar wordt het PCS genoemd. In het kort is dit een stoornis in de doorbloeding van de hersenen en een verandering in de hersenactiviteit, waardoor concentratiestoornissen ontstaan.

Bekend is dat patiënten gedurende maanden en soms jaren moeite hebben met werken, studeren en het onderhouden van sociale contacten. Dat het langzamerhand vanzelf verbeterd is een feit. De symptomen beschreven precies mijn klachten. Eindelijk had ik een verklaring voor mijn wisselende ervaringen met opruimen en organiseren.

Hindernissen overwinnen, jij kunt het ook

Ik heb dus persoonlijk ondervonden dat er maar één obstakel in je leven hoeft te zijn om op dit gebied problemen te ervaren. Zeker nu we leven in een wereld waar iedere dag enorm veel prikkels binnen komen.

In een maatschappij die gebaseerd is op het draaiende houden van de economie en dus een wegwerpmaatschappij is geworden. Bovendien bereikt informatie ons dankzij het digitale tijdperk via allerlei verschillende kanalen. Dit alles kan een opgeruimd leven sowieso al heel complex maken. Laat staan als je obstakels in je leven ervaart.

Ook al zit het leven tegen, er zijn gelukkig nog altijd technieken en handigheidjes die ingezet kunnen worden om deze hindernissen te overwinnen. Tijdens de periode van mijn leven waarop ik eigenlijk hoorde te experimenteren met mijn vaardigheden voor organiseren, opruimen en manier van leren, liep ik vast.

Toch heeft dit me uiteindelijk veel inzichten en begrip opgebracht. Begrip voor de problemen waar ik zelf mee om moest zien te gaan, maar ook begrip voor anderen mensen die hier mee te maken hebben. Loop jij tegen iets aan en lukt het opruimen, organiseren niet?

Graag kijk ik hier dan samen met jou naar. Samen gaan we op ontdekkingsreis. We brengen de obstakels in beeld en onderzoeken samen hoe we deze kunnen overwinnen.

Nu-Opgeruimd Wonen
Auteur: Mirjam Wijnands